Barbara Pfister
Urodzona 1.09.1867 w Wetteinhem, od początku dzieciństwa była wyjątkowo religijna. Podczas Mszy Św., w Najświętszym Sakramencie widywała Pana Jezusa.
Widzenia ustąpiły ale wróciły kilka lat później gdy Barbara wstąpiła do Zakonu Dominikanek,dodatkowo doznawała w czasie modlitwy ekstaz przez które musiała klasztor opuścić.
Opiekowała się więc chorym ojcem i pracowała jako służąca.
W 1890 roku podczas uroczystości Najświętszego Serca, otworzyła się rana w jej boku, potem pijawiły się stygmaty w rękach, stopach i głowie.

O stygmatach dowiedział się proboszcz a następnie biskup ale nakazał zachować dyskrecję lecz mimo to sprawa sie i tak rozniosła po okolicy i do jej domu przychodziło mnostwo ludzi.
Robiono jej zdjęcia a niektórzy ludzie byli dla Barbary nie uprzejmi, nie brakowałi zniewag.


"Krew z jej ran wypływała zawsze tak jakby znajdowała się ona w pozycji pionowej, niezależnie od przybranej przez nią pozycji, co było niezgodne z prawami grawitacji. Oprócz ran stygmatycznych na jej skórze pojawiły się też rany charakterystyczne dla biczowania twardym i ostrym narzędziem. Wszystkie rany były bolesne, ale najbardziej dokuczała jej rana w boku. Rany otwierały się wyłącznie w trakcie ekstaz, w piątki oraz w trakcie całego Wielkiego Tygodnia."






"Podczas piątkowych ekstaz opisywała wydarzenia z życia Jezusa w języku aramejskim, którego nigdy się nie uczyła, i którego nie znała. Jej biografowie wyróżnili trzy fazy jej stanów ekstatycznych:

pierwszy, w którym współuczestniczyła w tajemnicach bolesnych i radosnych Chrystusa,
drugi, w którym przeżywała wyłącznie tajemnice bolesne,
trzeci, który był czasem cierpienia, opuszczenia i duchowej pustyni, opisywanej wcześniej m.in. przez św. Jana od Krzyża (dwanaście ostatnich lat życia).
Z czasem sytuacja wokół jej osoby się uspokoiła i przestała doznawać zniewag od części lokalnej społeczności. Nie miała też żadnych zatargów z Kościołem

Jej grób stał się miejscem pielgrzymek i dzięki temu w maju 1938 lokalny biskup utworzył komisję, celem zebrania materiałów i świadectw, które można było jeszcze wtedy pozyskać od bezpośrednich świadków. II wojna światowa przerwała jednak te działania i ostatecznie nigdy nie ukończono badań i nie wszczęto procesu beatyfikacyjnego."
.

pl.m.wikipedia.org/wiki/Barbara_Pfiste