translate.googleusercontent.com/translate_c?depth=1&hl=pl&prev=search&rurl=translate.google.com&sl=ko&sp=nmt4&u=https://web.archive.org/web/20071116053141/http://www.catholic.org/saints/stigmata.php&xid=17259,15700023,15700124,15700186,15700191,15700201,15700248&usg=ALkJrhi54gkVrbGzES_fAYZiZ8f8NVbkGg#top
Galeria obrazów Stigmata
Mistyczne stygmaty
Decydując się na fakt, nie decydując, czy mogą być wyjaśnione przez nadprzyrodzone przyczyny, historia mówi nam, że wielu ekstatów nosi na rękach, stopach, bokach lub śladach Męki Chrystusa cierpienia odpowiadające i intensywne. Nazywane są widocznymi stygmatami. Inni cierpią jedynie bez żadnych zewnętrznych śladów, a te zjawiska nazywane są niewidzialnymi stygmatami.
Fakty
St. Katarzyna ze Sieny po raz pierwszy ujrzała ze stygmatami, ale przez pokorę poprosiła, aby stała się niewidzialna i każda modlitwa została wysłuchana. Tak było również w przypadku St. Catherine de 'Ricci, florencka dominikana z XVI wieku i kilku innych stygmatków. Cierpienia mogą być uważane za istotną część widocznych stygmatów; Istotą tej łaski jest litość dla Chrystusa, Jego udział w Jego cierpieniach, smutkach i tym samym końcu - wyrzucenie grzechów nieustannie popełnianych w świecie. Gdyby cierpienia były nieobecne, rany byłyby pustym symbolem, przedstawieniem teatralnym i skłonnym do dumy. Jeśli stygmaty naprawdę pochodzą od Boga, byłoby niegodne Jego mądrości uczestniczenie w takiej próżności i uczynienie tego cudem.
Przy wielu stygmatach objawienia te były periodyczne, np. Św. Catherine de 'Ricci, której ekstazę Męki zaczęło się, gdy miała dwadzieścia lat (1542), a byk każdej kanonizacji stwierdził, że dwanaście lat powróciło z minimalną regularnością. Ekstaza trwała dokładnie dwadzieścia osiem godzin, od czwartku w południe do piątkowego popołudnia o czwartej, jedyna przerwa była dla świętego, aby przyjąć Komunię Świętą. Catherine rozmawiała na głos, jakby zagrała w dramacie. Ten dramat został podzielony na około siedemnaście scen. Na zewnątrz ekstazy kończyny świętego zostały pokryte ranami wytworzonymi przez bicze, sznurki itp.
1. Nikt nie jest znany przed trzynastym wiekiem. Pierwsza wspomniana to St. Franciszka z Asyżu, w którym stygmaty były postacią, której nigdy nie widziano; W ranach stóp i rąk były naroślą ciała i gwoździ, te z boku mające okrągłe tylne głowy i te z długimi punktami, które odchyliły się i chwyciły skórę. Pokora świętego nie mogła powstrzymać wielu jego braci, którzy spoglądali na własne oczy podczas tych cudownych ran podczas jego życia, a także jego śmierci. Fakt ten jest potwierdzony przez wielu współczesnych historyków i święto stygmatów w Petersburgu. Franciszek jest trzymany 17 września.
2. Jest 62 świętych lub błogosławionych obu płci, z których najbardziej znane to:
St. Franciszek z Asyżu (1186-1226)
St. Lutgarde (1182-1246)
St. Margaret of Cortona (1247-97)
St. Gertrude (1256-1302)
St. Clare of Montefalco (1268-1308)
Bł. Angela z Foligno (zm.
St. Katarzyna ze Sieny (1347-80)
St. Lidwine (1380-1433)
St. Frances of Rome (1384-1440)
St. Colette (1380-1447)
St. Rita of Cassia (1386-1456)
Bł. Osanna z Mantui (1499-1505)
St. Katarzyna z Genui (1447-1510)
Bł. Baptista Varani (1458-1524)
Bł. Lucy z Narni (1476-1547)
Bł. Catherine of Racconigi (1486-1547)
St. Jan Boży (1495-1550)
St. Catherine de 'Ricci (1522-89)
St. Maria Magdalena de 'Pazzi (1566-1607)
Bł. Marie de l'Incarnation (1566-1618)
Bł. Mary Anne of Jesus (1557-1620)
Bł. Carlo of Sezze (zm.
Błogosławiona Margaret Mary Alacoque (1647-90)
St. Veronica Giuliani (1600-1727)
St. Mary Frances z pięciu ran (1715-91)
St. Pio z Pietrelciny (Ojciec Pio) (1887-1968)
3. W XIX wieku było 20 stygmatów. Najbardziej znane to:
Catherine Emmerich (1774-1824)
Elizabeth Canori Mora (1774-1825)
Anna Maria Taïgi (1769-1837)
Maria Dominika Lazzari (1815-48)
Marie de Moerl (1812-68) i Louise Lateau (1850-83)
Spośród nich Marie de Moerl spędziła swoje życie w Kaltern w Tyrolu (1812-68). W wieku dwudziestu lat stała się ekstatyczna, a ekstaza była jej stałym warunkiem przez pozostałe trzydzieści pięć lat jej życia. Jest członkiem rodziny franciszkańskiej, należy do rodziny franciszkańskiej, jest członkiem rodziny. Każda zwyczajna postawa klęczała na jej łóżku z rękami skrzyżowanymi na piersiach i wyrazem twarzy, która głęboko zachwycała widzów. W wieku dwudziestu dwóch lat otrzymała stygmaty. W czwartek wieczorem i piątku te stygmaty rzucały bardzo wyraźną krew, kropla po kropli, wysychając w pozostałe dni. Tysiące osób widziało Marie de Moerl, między innymi Görres (który napisał swój "Mystik" II, xx), Wisemana i lorda Shrewsbury'ego, który napisał obronę ekstazy w swoich listach opublikowanych przez "The Morning Herald" & Quot; Tablet "(patrz Boré, op. Cit. Infra).
Louise Lateau spędziła swoje życie we wsi Bois d'Haine w Belgii (1850-83). Łaski, które otrzymała, były kwestionowane nawet przez niektórych katolików, którzy jako generalnie opierali się na niepełnych lub błędnych informacjach, jak to ustalił Kanon Thiery ("Examen de ce qui concerne Bois d'Haine", Louvain, 1907). W wieku szesnastu lat poświęciła się opiece nad ofiarami cholery swojej parafii, które zostały opuszczone przez większość mieszkańców. W ciągu miesiąca wyleczyła ich dziesięć, pochowała i niejeden przypadek zepsuł na cmentarz. W wieku osiemnastu lat stała się ekstatyczna i stygmatyzująca, co nie przeszkodziło każdej rodzinie wspierającej, pracując jako krawcowa. Liczni lekarze byli świadkami bolesnego piątku, który powstał w ciągu dwunastu lat, kiedy nie przyjmowała pokarmu. Do picia była zadowolona z trzech lub czterech szklanek wody na tydzień. Nigdy nie spała, ale spędzała noc w kontemplacji i modlitwie, klęcząc u jej stóp.
