Ciało Św. Klary z Asyżu nie poddaje się rozkładowi od ponad 750 lat.
Św. Klara w klasztorze św. Damiana żyła przez 42 lata. Wyczerpujące posty, umartwienia i czuwania spowodowały, że 11. sierpnia 1253 r. umarła. Następnego dnia odbył się jej uroczysty pogrzeb, któremu przewodniczył papież Innocenty IV. Jej ciało złożono w grobie, w którym przedtem spoczywało ciało św. Franciszka. Już dwa lata później Innocenty IV, po zebraniu koniecznych materiałów kanonizacyjnych, ogłosił ją świętą.
Ostatnio zmieniany: 13 lata, 2 mies. temu przez stmeusz.
Św. Klara (1193-1253), której Ciało nie uległo rozkładowi.
W 1212 roku, kiedy Klara kończy osiemnaście lat, postanawia całkowicie poświęcić się BOGU. W nocy z 18 na 19 marca, po Niedzieli Palmowej, ucieka z domu rodzinnego i udaje się do Porcjunkuli, gdzie w obecności Św. Franciszka i Braci obcina swoje piękne jasne włosy i zakłada szatę pokutną - habit - na znak swojej konsekracji i całkowitego oddania się BOGU.
Jedenastego sierpnia 1253 roku sześćdziesięcioletnia Klara umiera, ściskając w ręku Regułę przez siebie napisaną i zatwierdzoną przez Papieża Innocentego IV. Zmarła w otoczeniu Sióstr, które z bólem serca żegnały swoją Siostrę i drogą Matkę.
Rozpoczyna się Proces Kanonizacyjny Klary i niespełna po dwóch latach Papież Aleksander IV wpisuje Klarę w poczet Świętych Kościoła Katolickiego. W latach 1256 - 1257 Tomasz z Celano - `brat mniejszy` i biograf św. Franciszka - na polecenie Papieża Aleksandra IV pisze życiorys św. Klary. W późniejszych latach Papież Urban IV ogłasza św. Klarę patronką Drugiego Zakonu Franciszkańskiego.
Całe postępowanie, które możemy zaobserwować w codziennym życiu Klary miało swój początek w Miłości, która kierowała ją ku życiu nieustannej Modlitwy. Święta Klara miała naturę wybitnie Kontemplacyjną. Prowadziła nieustanny Dialog Mistyczny z BOGIEM i dlatego w różnego rodzaju opracowaniach możemy się spotkać z Klarą określaną mianem Mistyczki. Modlitwa była oddechem jej Duszy - Modliła się tak, jak kochała, czyli zawsze.
Klara ukazuje nam sens życia. Będąc roztropna panną ( por. Mt 25 ), sama jest lampą, która nigdy nie gaśnie: Wspaniała jasności błogosławionej Klary(...) Zajaśniała w życiu,promienieje po śmierci.