CUD W FERRARZE, WŁOCHY
Była to niedziela Zmartwychwstania Paoskiego, 28 marca 1171 roku. Uroczystą
Mszę Świętą koncelebrował ojciec Pietro de Nerona. W momencie, gdy
konsekrowana Hostia przełamana została na dwie części, wytrysnął z niej
strumieo krwi tak gwałtowny i obfity, że opryskana została mała krypta
umieszczona ponad ołtarzem. Zdumieni wierni ujrzeli nie tylko tryskającą krew,
ale też i Hostię przemienioną w ciało. Biskup Amato z Ferrary, wespół z
biskupem Gherardo z Revenny, pośpieszyli natychmiast do miejsca cudu.
Ujrzawszy na własne oczy krew i Hostię przemienioną w ciało, stwierdzili
jednomyślnie, że była to „prawdziwie cudowna Krew Naszego Pana”.
W 1500 roku podjęto prace nad przebudową kościoła w imponującą bazylikę,
która przetrwała do naszych czasów. Podczas prac marmurowa krypta
niezmiennie pokryta cudownymi, purpurowymi kroplami krwi, przeniesiona
została znad ołtarza do wspaniale udekorowanej bocznej kaplicy, na drugim
piętrze sanktuarium. Święta krew jest zawsze widoczna gołym okiem i jako
niezwykła relikwia, otaczana należytym szacunkiem i czcią.