JAN PAWEŁ 2
an Paweł II, w Encyklice "Evangelium Vitae" przypomina:


"Przez eutanazję w ścisłym i właściwym sensie należy rozumieć czyn lub zaniedbanie, które ze swej natury lub w intencji działającego powoduje śmierć w celu usunięcia wszelkiego cierpienia. (...) Od eutanazji należy odróżnić decyzję o rezygnacji z tak zwanej "uporczywej terapii", to znaczy z pewnych zabiegów medycznych, które przestały być adekwatne do realnej sytuacji chorego, ponieważ nie są już współmierne do rezultatów, jakich można by oczekiwać, lub też są zbyt uciążliwe dla samego chorego i dla jego rodziny. (...) Rezygnacja ze środków nadzwyczajnych i przesadnych nie jest równoznaczną z samobójstwem lub eutanazją; wyraża raczej akceptację ludzkiej kondycji w obliczu śmierci. (...)

Poczyniwszy te rozróżnienia, w zgodzie z Magisterium moich Poprzedników i w komunii z Biskupami Kościoła Katolickiego, potwierdzam, że eutanazja jest poważnym naruszeniem Prawa Bożego jako moralnie niedopuszczalne dobrowolne zabójstwo osoby ludzkiej. Doktryna ta jest oparta na prawie naturalnym i na słowie Bożym spisanym, jest przekazana przez Tradycję Kościoła oraz nauczana przez Magisterium zwyczajne i powszechne.

Praktyka eutanazji zawiera - zależnie od okoliczności - zło cechujące samobójstwo lub zabójstwo." (EV, n. 65)
utanazja rodzi konflikt wartości pomiędzy "godną śmiercią" a "życiem jako wartością samą w sobie". Eutanazja aktywna, zadana na prośbę chorego jest aktem samobójczym, którego nie może usprawiedliwiać cel w jakim jest podejmowana. Każdy człowiek ma prawo do godnej śmierci, termin ten jednak nakłada obowiązek szczególnej troski na personel medyczny i rodzinę umierającego.

Eutanazja prowadzi do zatracenia wartości życia na poziomie społecznym. Wartość jaką jest życie zaczyna być pojmowana jako coś "utylitarnego", tzn. prawo do życia posiada jedynie osoba młoda i zdrowa - w innych przypadkach - śmierć na żądanie (niejednokrotnie "silnych tego świata"; vide - doktryna Hitlera).

Możliwe jest zawieszenie czynności lekarskich w przypadkach nieproporcjonalności kosztów i zysków (np. zbyteczne dalsze cierpienie osoby chorej nieuleczalnie). Nie oznacza to jednak zgody moralnej na sztuczne przyspieszenie śmierci. Zawieszenie dalszego leczenia jest w tym przypadku jedynie akceptacją naturalnego następstwa wypadków. Zalecane jest łagodzenie cierpień osoby umierającej poprzez środki anastezjologiczne.




Eutanazja stanowi jeszcze jeden przejaw cywilizacji śmierci, która zawładnęła współczesnym światem; światem, który zamykając się na Boga, nie umie już dostrzec sensu cierpienia. < Poprzednia
Termin "eutanazja" ("dobra śmierć", tzn. "bez bólu"), oznacza pozbawienie życia w przypadku nieuleczalnej choroby, na prośbę chorego, jego rodziny lub po podjęciu decyzji przez lekarza. Terminem tym określa się również "prawo do godnej śmierci", w znaczeniu, że inni mogą decydować o zadaniu powyższej. Ze względu na podjęcie decyzji o uśmierceniu chorego, eutanazję dzieli się na:

a) personalną - gdy o śmierć prosi chory lub jego rodzina;

b) legalną - gdy o śmierci decyduje prawodawstwo danego państwa, lub toleruje tego rodzaju postępowanie.

Ze względu na sposób przeprowadzenia eutanazji, wyróżnia się:

a) eutanazję aktywną - sztuczne przyspieszenie śmierci osoby chorej lub w podeszłym wieku (np. iniekcja zwiększonej dawki narkotyku);

b) eutanazję pasywną - zawieszenie dalszego leczenia w beznadziejnych przypadkach

Watykan, 13.11.2004

Eutanazja jest owocem błędnej etyki, przypisującej sobie decyzję, kto ma żyć, a kto umrzeć – co wcale nie służy człowiekowi. Zwrócił na to uwagę Papież, spotykając się z uczestnikami międzynarodowej konferencji o terapiach paliatywnych. Została ona zorganizowana w Watykanie przez Papieską Radę do spraw Duszpasterstwa Służby Zdrowia.

Jan Paweł II podkreślił, że medycyna ma zawsze służyć życiu. Nawet, gdy nie jest w stanie pokonać choroby, musi starać się złagodzić ból. Cierpienie, starość, stan nieświadomości, bliskość śmierci w niczym nie zmniejszają godności osoby ludzkiej. Eutanazja, nawet powodowana źle rozumianym współczuciem czy niewłaściwie pojętą godnością, wcale nie wyzwala cierpiącej osoby, ale ją niszczy. Natomiast prawdziwe współczucie każe podejmować wszelkie uzasadnione wysiłki, by wyleczyć chorego. Jednocześnie odrzuca tak zwaną „uporczywą terapię”, która temu celowi nie służy. W fazie choroby, w której niemożliwe jest już leczenie, potrzebne są terapie paliatywne, które mają łagodzić cierpienie w końcowym stadium choroby. Ojciec święty przypomniał wskazania w tym względzie, które zawarł w encyklice Evangelium vitae. Uśmierzając ból, należy zadbać – na ile to tylko możliwe – by pacjent był w stanie wypełnić swe obowiązki moralne i rodzinne, a zwłaszcza świadomie się przygotować na ostateczne spotkanie z Bogiem. Środków uśmierzających – dodał papież – nie można jednak nigdy dawać w dozach zbyt dużych, powodujących śmierć, gdyż byłoby to formą eutanazji.

W Polsce istniej 417 hospicjów domowych i stacjonarnych. Z tego 47 prowadzonych jest przez Caritas. Mówi uczestniczący w spotkaniu ksiądz Jerzy Zając, dyrektor Caritas Płockiej: „82 tys. ludzi na ponad 300 tys. umierających w Polsce, to są osoby umierające na choroby nowotworowe. Stąd tak ważna sprawa posługi hospicyjnej, powstawania nowych hospicjów, bo ich ciągle jest za mało. Caritas prowadzi na terenie naszej diecezji 6 hospicjów domowych i 2 hospicja stacjonarne. W hospicjach rocznie korzysta z pomocy ponad 2 tys. osób. Staramy się nie tylko zajmować się chorym, ale również jego rodziną, dziećmi osieroconymi. W każdy pierwszy piątek miesiąca odbywa się spotkanie z rodzinami, których najbliżsi byli pod naszą opieką, w hospicjach są zatrudnieni pedagodzy do pracy z dziećmi osieroconymi i wreszcie jest wspólna modlitwa, ważna nie tylko dla osób chorych, ale i dla pozostających w żałobie po stracie najbliższych”.

Eutanazja [1 str. 125] już w niedalekiej przyszłości może się okazać prawdziwie tragicznym przykładem dominacji własnego „ja”. Sytuacja, w której członkowie rodziny człowieka starszego czy chorego chcą jego śmierci, czy co gorsza jeśli ta osoba będzie chciała swojej śmierci, ponieważ tak jest wygodniej i korzystniej będzie prawdziwym dzwonem pogrzebowym ludzkiej godności sprowadzającym istotę ludzką do [2 str. 61] narzędzia, maszyny, którą można wyrzucić kiedy jej utrzymanie stanie się nieopłacalne.

Prawa Człowieka [1 str.32], wynalazek który dopiero co niedawno został upowszechniony, są coraz bardziej łamane i to przez państwa, które same je wprowadziły

Piotr38 napisał:


owszem jest wybaczalny jeśli ludzie żałują ,że sie dopuścili tego poczynania;)

yyy nie rozumiem

wiesz, mi chodzi o ludzi którzy wykonują eutanazje jeśli potem żalują za ten czyn to Bóg mi wybaczy