Maria Marta Chambon (1841-1907) urodziła się w ubogiej prostej rodzinie francuskiej w okręgu sabaudzkim. W wieku 21 lat wstąpiła do zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (ss.wizytek), gdzie od początku dobrowolnie praktykowała najsurowsze umartwienia. We wrześniu 1867 roku podczas modlitwy doznała ekstazy objawienia przez Jezusa celu swego życia: miało nim być szerzenie zapomnianej wówczas adoracji Najświętszych Ran Zbawiciela, źródła wszelkich łask. Odtąd systematycznie dokonywał się w niej niewyobrażalny rozwój duchowy i to bez żadnej pomocy z zewnątrz. Od 12 czerwca 1874 roku, na ciele zakonnicy kolejno zaczęły się pojawiać stygmaty Męki Chrystusowej, a w latach 1869-1873 zachowywała post całkowity, przyjmując jedynie cząsteczki Hostii. Pomimo to prowadziła normalny tryb życia zakonnego, wykonując wszelkie powierzone jej obowiązki. Wszystkie te wydarzenia odbywały się przy zachowaniu doskonałej równowagi duchowej i umysłowej zakonnicy oraz jej zdrowia fizycznego. Oprócz stygmatów i daru nadnaturalnego postu, Maria Marta posiadała także dar proroczy. Wiele z jej przepowiedni spełniło się natychmiast, inne po pewnym czasie. Całe swe życie duchowe skupiała na rozważaniu Ran Chrystusa oraz szerzyła kult dla ich odkupieńczej mocy. Zmarła w opinii świętości