Chusta z Oviedo



Chusta z Oviedo podobnie, jak Całun Turyński, nosi ślady krwi. Ich analiza pozwala odkryć wiele ciekawych podobieństw.

Ślady krwi są rozłożone symetrycznie po obu stronach linii symetrii tkaniny, co pozwala przypuszczać, iż mokra jeszcze Chusta została złożona na pól, przez co ilość śladów podwoiła się.

Oviedo, hiszpańskie miasto położone na północy półwyspu Iberyjskiego. W miejscowej katedrze mieści się kaplica zbudowana specjalnie na przyjęcie relikwii przywiezionych w VIII w. z podbitego przez muzułmanów Toledo.

Chusta, przechowywana w specjalnej skrzyni, jest kawałkiem lnianego płótna o wymiarach 84x53 cm, utkanego na prostokątnej osnowie. Ma liczne plamy we wszystkich odcieniach brązu. Przede wszystkim widoczne są dwie plamy na środku tkaniny. Posiadają one nieregularny kształt i wymiary nie przekraczające 10 cm. Tradycja głosi, że Chustą otarto twarz Chrystusa.

Na Chuście z Oviedo, podobnie jak na Całunie Turyńskim, można stwierdzić obecność licznych śladów krwi. Ich analiza ujawnia zadziwiającą zbieżność. W obu przypadkach jest to krew grupy AB. Badania pozwoliły również zmierzyć długość nosa człowieka, któremu otarto twarz tą tkaniną. Odpowiada ona dokładnie długości nosa człowieka z Całunu. Wreszcie, porównanie - dokonane przez dr. A. Whangera z zastosowaniem techniki polaryzacji obrazu - ukazuje blisko 70 miejsc na czole oraz 50 po bokach twarzy, w których plamy krwi z Całunu i Chusty z Oviedo pokrywają się.

Chusta Twarzowa z Oviedo

W północnej Hiszpanii w mieście Oviedo znajduje się cudowne płótno uznawane przez naukę za Chustę Twarzową Chrystusa mierzącą ok. 84x53 cm, na której to znajdują się ślady krwi oraz innych znaków niewidocznych gołym okiem, jednakże bez żadnego wizerunku. Płótno to, które przybyło do Oviedo w IX wieku, posiada również bogatą wcześniejszą i niezaprzeczalną dokumentację historyczną wiodącą nas aż do czasów Jerozolimy z okresu Jezusa.

Poddana ścisłym, wieloletnim, ponad 12 letnim rygorystycznym badaniom naukowym przez specjalistów z zakresu medycyny sądowej, kryminalistyki oraz innych dziedzin nauki - Chrystusowa Chusta Twarzowa czyli Sedorium z Oviedo, którą wg. tradycji przykryto twarz Chrystusa, a która posiada tak ogromną zbieżność cech z Całunem Turyńskim, jest jednocześnie wymownym dowodem na rzeczywiste pochodzenie i okres historyczny powstania samego Całunu Turyńskiego.

Ta mianowicie Chusta Twarzowa, w ścisłych i rygorystycznych badaniach naukowych, niesamowicie wykazuje setki punktów wspólnych z Całunem Turyńskim, (jak choćby identyczną wielkość, kształt i miejsce krwawych plam zupełnie zbieżnych z plamami widocznymi również na płótnie Całunu Turyńskiego z tego samego obszaru twarzy Jezusa widocznego na tymże Całunie).

Chusta z Oviedo posiada również tą samą rzadką w ogólnej poulacji ludzkiej, ale częstą na Bliskim Wschodzie i w Palestynie grupę krwi AB , co i Całun, oraz tak jak i Całun chusta posiada też obecność pyłków roślin występujących wyłącznie w Palestynie z okresu, gdy po ziemi chodził jeszcze Jezus Chrystus, a odnajdywanych obecnie w warstwach osadowych z tego czasu. Według ustaleń naukowych jednego z badaczy Sedorium Dr. Villalain, płótnem tym nie owinięto całkowicie głowy Jezusa, ponieważ, co widoczne na płótnie, prawy policzek dotykał wtedy prawego ramienia, a to znowu sugeruje, że chusta została umieszczona na twarzy Chrystusa, gdy Ten był jeszcze zawieszony na krzyżu. Druga natomiast krwawa plama wg. ustaleń naukowych powstała godzinę później, kiedy Jezus został już zdjęty z krzyża, zaś trzecia z krwawych plam powstała po 45 minutach, gdy ciało Jezusa zostało uniesione z ziemi. Kąt ułożenia i odbicia śladów głowy na płótnie wg. ustaleń medycznych niezbicie wskazuje, że ofiara poniosła śmierć na krzyżu.

Na Chuściee Twarzowej odnaleziono również krwawe ślady korony cierniowej wspólne dla Męki Pańskiej. Twarz nosi cechy Judejskie. Natomiast sam fakt przechowywania tej relikwii przez 2 tysiące lat wskazuje na jej ogromną wagę dla potomnych. Brak wizerunku na tej Chruście, a jednocześnie brak krwawych plam o charakterze krwi zasychającej już lub zaschniętętej, jakie dla odmiany są widoczne na Całunie Turyńskim oraz ślady jakie pozostawiły palce dociskające Chustę do nosa Jezusa, jednoznacznie wskazują na tymczasowe użyciu Chusty oraz brak jej późniejszego kontaktu z Jego osobą, czyli już po odbyciu pochówku, a użycie jej jedynie w czasie kiedy Jezus został ściągnięty z krzyża.

Jak wskazują źródła historyczne, tradycja Żydowska nakazywała, aby twarz nieżyjącej osoby, która uległa zniekształceniu, została przykryta materiałem tak, aby nie wzbudzać nieprzyjemnego widoku dla obserwatorów. Również i ten fakt wskazuje w tym wypadku na użycie owej Chusty Twarzowej w odniesieniu do osoby Jezusa Chrystusa. Chusta Twarzowa z Oviedo staje się więc dla nas tak punktem łączącym się z Całunem Turyńskim oraz Cudownym Wizerunkiem z Manoppello, jak i następną kartą obrazu Ewangelii i niezaprzeczalnego dowodu Pasji Chrystusa w drodze do Jego Zmartwychwstania i naszej wolności.

autor: Andrzej Szteborowski

www.wiara.us/cuda_w_cudach