Cud w Turynie Włochy
Rok 1453 r. był jednym z przełomowych w dziejach ludzkości.
Najpierw w marcu całun turyński dostał się w ręce książęcej rodziny sabaudzkiej z Turynu (do miasta przewieziono go jednakże dopiero w 1578 r.). W maju muzułmańscy najeźdźy zajęli i ograbili Konstantynopol. A w czerwcu, w Turynie, miał miejscu cud „Słońca Sprawiedliwości”…
W maju 1453 r. armia króla René d'Anjou (Andegaweńskiego, zwanego także Dobrym Królem René lub René Prowansalskim), przygotowująca się do połączenia z siłami Francesco Sforza, księcia Mediolanu, przed próbą dotarcia do i zdobycia Neapolu, po przekroczeniu Alp starła się w okolicach Exilles (dolina Susa – Val de Susa) z wojskami księcia Ludwika Savoy (Sabaudzkiego).
Szala zwycięstwa przechylała się to w tę, to w tamtą stronę, a wraz z nią i miasto Exilles przechodziło z rąk do rąk. Znakomita okazja do rabunku – dla każdej ze stron…
Gdy miasto zajęli żołnierze Ludwika rozpoczęło się plądrowanie. Nie ominęło ono i kościoła Santa Maria. Jeden rabujących – historia nie zanotowała jego godności - rozbił tabernakulum i zabrał monstrancję (ostensorium) z konsekrowaną Hostią…
Łupy, z monstrancją i Hostią, wrzucił do worka i na mulicy udał się, drogą przez Susa, Avigliana i Rivoli, do Turynu. Tam były znacznie większe szanse na spieniężenie zdobyczy.
6 czerwca 1453 r., w oktawie Bożego Ciała, pojawił się w Turynie. Na głównym placu, Piazza del Grano, przed kościołem San Silvestre, na bruku, mulica potknęła się, uklękła i przewróciła. Może była głodna, a może zmęczona…
Worek z łupami otworzył się a zawartość rozsypała, ściąjąc ciekawskich. I nagle spośród rozrzuconych precjozów, ku zadziwieniu licznych świadków, w górę, ponad okoliczne domy, uniosła się – otoczona świetlistym halo – monstrancja z konsekrowaną Hostią…
Był około 17:00. Na miejsce przybył, przyprowadzony przez jednego ze świadków, niejakiego Bartłomieja Cocco, kapłana, wraz ze spontanicznym orszakiem księży i gapiów, biskup miejsca Ludwik markiz Romagnano w pełnych regaliach. Padł na kolana i modlił się słowami uczniów z Emaus „Zostań z nami, Panie!”. Rozpoczął suplikacje, w których brali udział wszyscy zgromadzeni…
Po jakimś czasie, niespodziewanie dla wszystich, monstrancja spadła na ziemię, ale Najświętszy Sakrament pozostał, zawieszony, świecąc jaskrawo niczym drugie słońce. Wtedy biskup uniósł przyniesiony przez siebie kielich i Hostia, powoli, opadła do niego…
Wśród radości i oznak entuzjazmu biskup zaniósł kielich z cudowną Hostią do starej katedry św. Jana Chrzciciela. Tam pobłogosławił Nią zebrany tłum i złożył w tabernakulum…
Najstarsze zachowane świadectwa to trzy akty kapitulne z 1454 r., 1455 r. i 1456 r., oraz zapisy municypalne z tego samego okresu. Zawierają one świadectwa uzdrowień związanych z, w tak niezwykły sposób odzyskaną, Eucharystią. Mówią także o decyzjach zamówienia specjalnego nowego tabernakulum dla cudownej Hostii (wykonał ją Antonio Tricks Beinasco), oraz o zaaprobowanym przez papieża Mikołaja V święcie (festiwalu) rocznicy cudu, który do 1753 r. obchodzony był w trzecią niedzielę sierpnia, by tego roku być przeniesionym ostatecznie na 6 czerwca.
Na miejscu zdarzenia wybudowano najpierw maleńką kapliczkę, edykułę (ædicule), a później – częściowo w reakcji na plagę, która nawiedziła miasto w 1598 r. - wystawiono kościół Ciała Pańskiego (Corpus Domini). Jego pasterzem był m.in. św. Józef Benedykt Cottolengo, a Pius XI w 1928 r. wyniósł go do godności bazyliki mniejszej.
Miejsce cudownego zdarzenia, wewnątrz bazyliki, otoczone jest żelazną barierką, wewnątrz której znajduje się tablica z napisem:
„W tym miejscu mulica niosąca Boże Ciało upadła na kolana.
I to tu Najświętszy Sakrament wzniósł się ku niebu.
To tu opadł potem na ręce wiernych turyńczyków.
To tu zdarzył się cud.
Pamiętając, upadnij na kolana, i módl się!”
W 1853 r. bł. Pius IX, w 400. rocznicę cudu, zatwierdził - dla diecezji turyńskiej – ryt specjalnej Mszy św. celebrującej zdarzenie. Towarzyszy jej specjalna procesja.
Hostia została spożyta, na życzenie Stolicy Apostolskiej, w 1584 r., parę lat po sprowadzeniu całunu do Turynu, by „nie wymuszać na Bogu cudu nienaruszonego Jej zachowania”. W magistracie turyńskim zachowano natomiast dokumentację zdarzenia (z wieloma poświadczonymi relacjami), kielich, do którego „spłynęła” Hostia, a także metalowe wzorce, za pomocą których odciśnięto Hostię przed Jej wypieczeniem w Exilles…
„Światło sprawiedliwości” z Turynu w dziejach zbawienia odczytywane jest także jako wspomnienie upadku Konstantynopola, „miasta światła”, z którego wcześniej krzyżowcy zabrali całun dziś znajdujący się w Turynie…
www.swzygmunt.knc.pl/EUCHARISTICmiracles/HTMs/1453_TURIN_01.htm
